Lejyoner Hastalığı, bu hastalık Legionella Pneumophila isimli bakterinin 17. Yüzyılda evinden uzak uzun süre savaşlarda bulunan Lejyonerler arasında yayılmasıyla çıkmıştır. Bu hastalık ilk defa 1976 yılında Philadelphia'da Amerikan Lejyon Kongresine katılanlardan 221 kişiye bu bakteri bulaşmış ve neticesinde 34 kişi bu hastalıktan yaşamlarını yitirmişlerdir.
Bu nedenle lejyoner hastalığı ismini almıştır. Bu bakteri özellikle nemli ortamlarda göl, dere, nehir gibi suların, termal su ve çamur banyolarının florasında bulunmaktadır. Bu ortamlarda uzun süre bulunan insanlara nem ve hava yolu ile bulaşır. Legionella Pneumophila isimli bu bakteri doğada bulunan sular aracılığıyla şehir içme suyuna bulaşabiliyor. Legionella Pneumophila isimli bu bakteri günümüzde klimaların filtre sistemlerinde, uygun ısı ve nemde çoğalarak buradan ortam havasına yayılmaktadır. Genellikle büyük otellerin ve hastanelerin lobilerinde ve odalarında bulundurdukları klimalardan insanlara çok kolay bulaşabilmektedir. Bu nedenle çağımızda klima hastalığı olarak da adlandırılır. Lejyoner hastalığı, hava yoluyla bakterinin akciğerlere yerleşerek zatürreye çevirmesi sonucu ölümlü sonuçlara yol açmaktadır.
Lejyoner hastalığının belirtileri nelerdir?
Uzun süreli geçmeyen öksürük, mide bulantısı ve kusma, ishal, baş ağrısı, kas ve eklemlerde ağrı, huzursuzluk, halsizlik ve yüksek ateştir. Diğer zatürre belirtilerinden farklı olarak bilinç kaybı, unutkanlık ve ishal daha yoğun olarak görülmektedir.
Ayrıca bünyesi zayıf olan insanlara daha çabuk bulaştığı görülmüştür. Bu bakterinin bulaştığı her insanda hastalık hemen oluşmaz. Özellikle böbrek ve akciğer hastalığı olan kişiler, şeker ve kanser hastaları, siroz hastaları ve içki, sigara içen insanlarda bu hastalığın oluşma riski, diğer insanlara oranla daha fazladır.
Lejyoner hastalığının tedavisinde makrolid grubu (Eritromisin vb.) antibiyotikler kullanılmaktadır. Erken teşhis konulup hemen antibiyotiklere başlanılması hastalığın seyrini önemli ölçüde etkiler ayrıca bu antibiyotiklerin kullanımına hastalık geçene kadar devam edilmelidir. Bu hastalığa yakalananlarının sonunda %15-20'sinin ölümle sonuçlanması nedeniyle önemle dikkat edilmesi gerekmektedir.
