MDS (Miyelodisplastik Sendrom), kemik iliğinin yeterli miktarda sağlıklı kan hücresi üretememesi ile karakterize edilen bir hastalıktır. Genellikle yaşlı bireylerde görülen bu hastalık, bulaşıcı değildir. Normal şartlarda kemik iliği, sürekli olarak yok olan hücrelerin yerine taze kan hücreleri üretir. Ancak MDS hastalarında bu süreç yavaş ve düzensiz işler. Bu durum, displastik (normal olmayan) hücrelerin oluşumuna yol açar. Sonuç olarak, anemi, lökopeni ve trombositopeni gibi durumlar gelişir. Hastalığın ilerleyen safhalarında ise blast hücre sayısı artar ve bu, akut lösemi oluşumuna neden olabilir.

MDS hastalığının kesin bir nedeni yoktur. Ancak, kanser tedavisinde kullanılan kemoterapi ilaçları ve kurşunsuz benzinde bulunan benzen adı verilen madde, MDS hastalığının oluşmasına sebep olabilir.

Bu hastalığın en yaygın belirtisi anemidir.

Kesin tanı koyulması için kan ve kemik iliği örneklerinin dikkatli incelenmesi gerekir. Hastadan alınan kan örneği incelenerek hangi kan hücrelerinde sorun olduğu belirlenir ve buna göre tedavi uygulanır. Ayrıca, MDS tipinin belirlenmesi ve tanının doğruluğunun teyit edilmesi için kemik iliği örneği alınıp analiz yapılmalıdır.

Tedavi şekli, hastanın yaşı, hastalığın seyri ve genel sağlık durumuna göre farklılık göstermektedir.

Genellikle 60 yaş ve üstü hastalarda bu tedavi uygulanır. Destekleyici tedavi, MDS'yi ortadan kaldırmak yerine hastanın eritrosit ve trombosit oranını yükseltip antibiyotik ve diğer ilaçları uygulayarak semptomları azaltmayı hedefler.

Bazı durumlarda, hastaların vücutlarındaki lökosit oranını artırmak için büyüme faktörleri tedavisi uygulanır. Bu tedavi, özellikle hastalığı ilerlemiş kişilerde oldukça faydalıdır.

Kemoterapi, hastalığı çok daha ilerlemiş veya gittikçe kötüye giden MDS hastalarında hızlı sonuç verir. Ancak, kemoterapi birçok sağlıklı hücrenin yok olmasına da neden olur. Bu nedenle, kemoterapi gören hastalar bulantı, kusma, halsizlik, yorgunluk ve enfeksiyon gibi yan etkiler yaşayabilir.

Bazı MDS hastalarının tedavisinde kök hücre transplantasyonları uygulanır. Hematopoetik kök hücre nakillerinde, kemik iliğinin radyasyon veya kemoterapi nedeniyle hasara uğraması sonucu hastalara taze kan hücreleri verilir. Bu nakil ile verilen taze kök hücreler yeni ve sağlıklı kan hücreleri üreterek hastalığı ortadan kaldırır. Ancak kök hücre nakli ağır bir işlemdir ve genellikle 50 yaşından küçük hastalara uygulanabilir. Gelişen tıp yöntemleri bu durumu değiştirebilir. Myeloablatif olmayan nakil, uygun bir tedavi şekli olarak düşünülebilir. Kök hücreler, eritrosit, lökosit ve trombosit gibi kan hücrelerini oluşturacak hücrelerdir. Nakillerde kullanılan kök hücreler kordon kanı, periferik ve kemik iliğinden elde edilir. Kemoterapi gören genç yaştaki bazı MDS hastalarında, nakil yapmak için hastanın kendi kök hücrelerinden yararlanılır. Hastalara kök hücre naklinden önce terapi uygulanırken kemik iliğinden hücreler alınır ve bu hücreler dondurulduktan sonra hastaya yeniden nakledilir. Ancak kök hücreler çoğunlukla hastanın kendisinden değil bir vericiden alınır. Uygun verici bulmak için hastanın akrabalarından dokular alınır ve hastanın dokusu ile karşılaştırılır. Uygun verici bulunduğunda kök hücre nakli yapılır. Akrabalardan uygun doku bulunamazsa, doktor kemik iliği bankasına veya dünya kemik iliği bankasına başvurur.