Lyme hastalığı, kene sokması nedeniyle meydana gelen bakteriyel bir hastalıktır. Hastalığa Borrelia burgdorferi adındaki bakteri yol açar. Kara bacaklı ve bazı kene türleri Borrelia burgdorferi adlı bakterinin taşıyıcılığını yapar. Keneler bu bakteriyi taşıyan fare veya geyikleri ısırdıktan sonra bakteriyi alırlar. Bakteriyi alan bir kene insanı ısırdığında insan da Lyme hastalığına yakalanır. Hastalık üç evden oluşur. 1. Evrede henüz hastalık vücuda yayılım göstermemiştir. İkinci evrede ise hastalık yayılmaya başlar. Son evre yani üçüncü evrede hastalık tamamen vücuda yayılır. Hastalığın bahçecilik, avlanma yapan kişilerde görülme olasılığı çok yüksektir. Ayrıca kene taşıyan bir evcil hayvan beslemek ve biçilmemiş çimlerde dolaşmak hastalık için risk faktörüdür.

Hastalığın ilk evre belirtileri bakteri vücuda alındıktan günler ya da haftalar sonra oluşum göstermeye başlar. Birinci evre belirtileri tıpkı grip belirtilerine benzer. 2. Evre belirtileri kene ısırığından birkaç hafta ya da ay sonra görülebilir. 3. Evre belirtileri ise kene ısırığından aylar ya da yıllar sonra ortaya çıkabilir.

Lyme hastalığına yol açan bakteriye karşı olan antikorların tespiti için kan tetkikleri uygulanır. Hastalık için ELISA testi en sık tercih edilen testtir. Testi onaylamak için immünoblot testi yapılır. Hastalık ikinci evreye ulaşmışsa herhangi bir teste gerek kalmadan doktor Lyme hastalığını teşhis edebilir. Enfeksiyon vücuda yayılmışsa, elektro-kardiyogram testi, kalbi kontrol etmek için eko-kardiyogram, beyin kontrolü için MR ve omurilikten sıvı almak gibi farklı testler uygulanabilir.

Lyme hastalığı teşhis edildikten sonra antibiyotik tedavisi uygulanır. Antibiyotiğin türü ve kullanım süresi hastalığın evresine ve yaşanan şikâyetlere göre değişebilir. Antibiyotik tedavisi uygulandığı sürece hastanın devamlı doktor gözetiminde olması gerekir. Hastalık erken dönemde teşhis edilmişse tedavi oldukça başarılı olur. Uygulanan tedavi sayesinde şikâyetler yaklaşık 20 gün içinde ortadan kalkarak iyileşme süreci oldukça hızlı olur. Hastalık erken dönemde teşhis edilmediğinde yaşanan belirti ve şikâyetler daha ağır olur. Bu nedenle de tedavi süreci de daha geç olur. Hastalık ilerlediğinde hastanın yaşadığı eklem ağrılarını gidermek için Nonsteroidik Anti-Enflamatuar ilaçlar kullanılır. Kronikleşmiş eklem ağrılarını ve iltihaplarını önlemek amacıyla antibiyotik tedavisine ihtiyaç duyulabilir. Hastanın vücudun karıncalanma ve uyuşma mevcutsa uzun vadeli antibiyotik tedavisine başlanır. Uzun vadeli antibiyotik tedavisi genelde menenjit ve sinir sistemi ile alakalı gelişen problemlerin varlığında kullanılır. Hastalığın son evresinde görülebilecek kalp ritim bozuklukları ve perikard iltihabı için antibiyotiğe ek olarak farklı ilaçlar reçete edilir. Bu tür semptomların görülme olasılığı çok düşüktür. Daha önceki evrelerde kullanılan tedaviler ile hastalığın şiddeti büyük ölçüde azaltılabilir.