Otizm Hastalığı, Dünyaya gelen her bebek gözünü ilk açtığı günde doğal bir otistik süreç yaşamaktadır. Bebekler ilk dünyaya geldiklerinde insanlar ve çevresindeki varlıklara karşı duyarsız olurlar. Ancak bu süreç bebeğin gelişmesiyle birlikte ilk 3 haftalık sürecin sonunda dış dünya ile bağlantı kurarak ilgilenmeye başlayarak ilişki kurmaya başlar.

Otistik çocukların çoğu bebeklik döneminden itibaren tabularını yıkmayarak dış dünya ile bağlantı kuramazlar ve etrafına duyarsız kalırlar. Otistik çocukların yaşamlarının ilk döneminde karşısın anneleri gelse dahi etkilenmez ve duygusal bir bağ kuramazlar.

Çoğunlukla bebeklerde 2 yılın sonunda otizme ait belirtileri gittikçe artmaktadır. Bazen bu belirtilen ebeveynler tarafından geç yaşlarda fark edilebilinmektedir. Otizm çocuğum gelişimiyle birlik fark edilmeye başlar. Otizm de anneler çocuklarını gözlemlediğinde diğer çocuklara nazara daha az hareket ettiği ve daha az güldüğü gözlemlenmiştir. Otizm hastası çocuklar diğer çocuklardan farklı olarak öpüldüğü, sevildiği, okşandığı ve kucaklandığı dönemlerde aşırı tepki gösterir ve rahatsızlanarak uzaklaşmaya çalışırlar. İlk başlarda çocuklarıyla oynamaya çalışan ebeveynler çocuklarının kendisine karşı ilgisizlik gösterir ilk etapta sağır olduğu düşüncesine kapılırlar. Otizm hastası çocuklar çevresindeki rengarenk yapılarla ilgilenmez, farklı olaylar dikkatini çekmez. Dışarıdan gözlemlendiği adeta odada kimse yokmuş gibi davranmaktadırlar. İnsanlar ile göz göze gelmezler. Yalnızlıktan ve tek kalmadan hoşlanırlar. İlk başlarda anne ve babasından ayrıldığı zaman hiçbir tepki göstermezken ilerleyen yaşlarda ebeveynlerine karşı aşırı derece ilgilenir ve bağımlı olurlar. Aile bireylerinden ayrı kaldığında ağlama ve sıkıntı yaşadıkları gözlemlenmiştir. Otistik çocuklar 5 yaşına geldiğinde hala konuşma eylemini tam olarak yapamazlar ve cümleleri bir arada kullanamazlar. Kişisel ihtiyaç olan yeme iç güdüsünün dışında kalan eylemleri kullanmazlar. Çocuğun yaşının ilerlemesiyle kimi çocuklarda hiç konuşamazken kimisinin konuştukları anlaşılmaz. Karşısındaki konuştuğu zaman konuyu anlamamakla sözcükleri tekrarlamakla yetinirler.

Çocuklar akranları ile oyun oynamayı severken otistik çocuklar akranlarından uzak durmaya çalışır. Hep yalnızlığı tercih etmektedirler. Otizm hastaları çevredekilerce rahatlıkça ayırt edilmektedir. Otizm hastalarının yüzleri diğer insanlarda farklılık gösterir ve hemen hemen bütün otizm hastaları birbirine benzemektedir. Otizm hastaları çoğunlukla garip hareket ve eylemler sergiler. Bunlar beklenmeksizin el çırpmalar, kendi etrafında defalarca dönmesi, odanın içerisinde amaçsız hareketler ve istemsiz durmaksızın devam eden hareketler, tüm bedeni sallama gibi farklı tarzda dış beden hareketler gözlemektedir. Otizm hastaları uğraştıkları bir materyal çoğunlukla aynı şekil hareketlerle oynar tarz da hareket etmektedir.

Otistik hastalar bir kısım amaçsız nesnelere ciddi anlamda ilgi gösterir. İlgi gösterdikleri materyaller dönen bir pervane, amaçsız bir soda şişesi ve gazoz kapağı gibi nesnelere ilgi duyar ve sürekli bu materyaller üzerinden gözünü ayırmazlar. Gözünün sürekli gördüğü ve beğendiği materyallerin ortadan kalkmasına izin vermezler. Bazı tepkileri yüzünden ev içerisinde bulunan materyellerin yerini değiştirmeme istemi aile bireylerini sıkıntıya sokabilirler.

Otistik hastalarda ani, beklenmeyen yersiz tepkileri gözlemlenmiştir. Özellikle beklenmeyen öfke çığlıkları, kendisine ve çevresin zarar verme isteği bazen de beklenmedik sevinç ve ayrılmama gözlemlenmektedir. Otizm hastalarında yaş ilerledikçe çevresindeki insanlarla ikili ilişkileri ile ilk zamanlarda kimseyle konuşmayan ve hiçbir ortama girmek istemeyen otizm hastası ilerleyen yaşlarda sevinç nidaları sergileyerek sürekli anlamsız bir şeyler paylaşmaya çalışır. Hatta ilerleyen yaşlarda bu çocuklarda dinledikleri müzikleri ezberleme ve söyleme istemi gözlemlenmiştir.

Otizm hastalığının çaresi yapılan birçok araştırmaya rağmen hala bulunamamıştır. Tahmini olarak kalıtsal bir hastalık olarak bilinen bu hastalık zekâ geriliği ve konuşamama istemi durumları hat safhadadır. Otizm hastalarının epilepsi ve zekâ geriliği gibi hastalığının altında yatan en belirgin özelliğidir. Aynı ailede birden çok otizm hastalığının görülmesi yapılan araştırmalar sonucunda genetik faktörlerden kaynaklı olduğu hususunda Uzman görüşleri hem fikirlerdir.

Otizm hastalığının çaresi hala bulunmamıştır. Bu hastalığın bilimsel olarak nedeni hala bulunamamıştır. Otizm hastalarının kısmi tedavilerinde ailenin bu konuda bilinçli olması ve bilgi sahibi olması gerekmektedir. Çünkü tedavi açısından en önemli etkidir. Ailenin sevgisi ve özverisi olmadan bu hastalığın çözümü mümkün değildir. Kaldı ki bu hastalığa yönelik bir ilaç bulunmamaktadır ancak kendisine ve çevresindekilere zarar veren otistiklerin sakinleştirici tarzında yatıştırıcılar verilerek huzursuzlukları gidere bilmektedirler.

Uzmanlar otizm hastalarının hayata daha rahat tutunabilmeleri için otizm hastalarının bulunduğu okullar açarak burada kendisi gibi otistik çocuklarını gelişmesi için çalışmalar yürütülür. Bu okullarda verilen eğitimler ile bu çocuklar yemek yeme, kişisel ihtiyaçlarını karşılama ve sosyalleşme imkânlarını sağlamaktadır.