Bulimia hastalığı, ergenlik sonrası ve erken yetişkinlik döneminde görülen, ciddi bir yeme bozukluğudur. Genellikle kadınlarda daha yaygın olarak rastlanır. Bulimia hastalığı, kişinin normal yeme kapasitesinin çok ötesinde aşırı miktarda yiyecek tüketip, bu yiyeceklerin getirdiği kaçınılmaz kilo alımını önlemek amacıyla kusma gibi yöntemlere başvurduğu bir döngü şeklinde tanımlanabilir. Bu bireyler her kusma eyleminden sonra yemek yeme ihtiyacı duyar ve mideleri dolana kadar yemek yemeye devam ederler. Hastalığın ilerlemesiyle birlikte, artan yeme içgüdüsü, hastaları artıkları karıştırma ve çöp kutularını kurcalama gibi davranışlara yönlendirebilir.

Bu hastalar genellikle aşırı duygusal yoğunluk yaşarlar ve aşırı yemek yemenin ardından kendilerini pişman hissederek kusma eylemine başvururlar. Buradan da anlaşılacağı üzere, bulimia hastalığı bulunan bireyler aslında öfke, sinir, endişe gibi duygularını saklamaya çalışır ve bu duyguların ortaya çıkış şekillerini değiştirmek için çaba sarf ederler.

Genellikle bu hastalığa sahip bireyler yeme bozukluklarının farkındadırlar. Kilo almaktan korkan hastalar, oruç tutarak, kusarak veya aşırı egzersiz yaparak yediklerinden kurtulmaya çalışırlar. Ayrıca bu kişiler hırsızlık yapma, alkol ve ilaçları kötüye kullanma gibi davranışlar da sergileyebilirler. Bulimia hastaları, toplumda ince oldukları zaman daha değer göreceklerini düşünürler. Bu hastalığın ölüm riski taşıdığı da bilinmektedir.

Hastalar dış görünüş olarak güçlü görünseler de içsel olarak yalnız ve boş hissederler. Kendilerini daima değersiz hissederler ve şüphe, endişe gibi duyguları barındırırlar. Yemek yememek için kendilerine yeminler etseler de aç kaldıklarında yoksunluk hissinden dolayı zevk için yemeye devam ederler.

Bulimia hastalığı, daha çok psikolojik bir hastalık olduğu için genellikle bilişsel davranış terapisi ile tedavi edilmeye çalışılır. Her üç hastadan biri bu psikolojik tedavi yöntemi ile iyileşebilir. Bazı durumlarda, bilişsel tedavinin yanında ilaç tedavisi de uygulanmaktadır.

Ayakta tedavinin mümkün olmadığı durumlarda hasta yataklı tedaviye alınabilir. Özellikle aile ve çevre desteği, bu hastalığın tedavisi için çok faydalıdır. Hasta her şeyi reddederek içine kapanabilir. İşte bu durumlarda hasta yakınları devreye girebilir ve hastayı yormadan ona tedavi için bilgi verebilirler.