Üveit Göz Hastalığı

Üveit Göz Hastalığı, Göz yuvarlağı ortasındaki jel benzeri maddenin etrafını 3 tabakadan oluşan bir kılıf sarar. Ortadaki tabaka "uvea " olarak adlandırılır. Uveanın iltihabına "üveit" denir. Üveit, gözün uvea adını verdiğimiz iris, koroid ve kirpiksi bölümden oluşan kısımların tamamını ya da birini etkileyebilir. Uvea, artık gözün ayrı bir uzmanlık alanı şeklinde kabul edilir. Uvea ile alakalı hastalıkların tanı ve tedavisi, bağışıklık bilimi ve genetik dallarındaki giderek yükselen gelişmelerle desteklenmektedir. Tedavide başarıyı arttıran en temel faktörler; erken tanı, düzenli şekilde takip etme, uyumlu hasta ve Doktor ilişkisi ve doğru tedavidir. Bu şartlar sağlandığında zarar görmüş göz çoğunlukla kurtarılabilir. Tedavi tamamlanırsa dahi, hasta en az üç ayda bir izlenmelidir. Rahatsızlık sessiz olarak tekrarlayabileceğinden kontrollere ara verilmemesi gerekir. Diğer organlarla alakalı çeşitli belirtiler ile alakalı da göz doktoruna bilgi verilmesi şarttır. Söz gelişi ağızda aft oluşur, ciltteki lekeler, romatizmal belirtiler vb. Üveit son derece karma karışık bir hastalıktır ve her hastada çeşitli bir yol izler. Tedavisi de hastalığın seyri gibi kişiye özeldir. Yapılacak tedavide ilacın dozunun, uvea konusunda Uzman ve deneyimli hekimler tarafından belirlenmesi şarttır.

Üveit hastalarının yüzde kırkında hastalığın sebebi tam anlamıyla teşhis edilemiyor. Üveitler virüsler, mantarlar ve parazitler benzeri etkenlerle oluşabileceği gibi, bedendeki bir hastalığın gözdeki belirtisi olarak da meydana gelebilir. Bu yüzden çeşitli tahlillerle rahatsızlıkları incelemek gerekiyor. Ayrıca kolajen doku ve otoimmün kaynaklı olarak tanımladığımız sistemik rahatsızlıklar beraberinde üveit oluşabilmektedir. Bunlara Behçet rahatsızlığı, bir çeşit romatizma hastalığı olan Ankilozan spondilit ve iltihaplı romatizma örnek verilebilir.

Behçet hastalığı.

Enfeksiyonlar (Bakteri, virüs, parazit ya da mantarlar) diğer bölgelerden göze yayılabilir. Tüberküloz, sifilis (Frengi), herpes, toxoplazmoz v. B.

Göz travması ve ameliyatları.

Otoimmün tepki (Bağışıklık sistemi hastalıkları), romatizmal hastalıklar, bağırsak hastalığı, bağışıklık sistemine bağlı rahatsızlıklar.

Üveit, gözün ön bölümünde oluştuğunda kuvvetli dönemlerinde gözde kızarıklık, bulanık görme, göz etrafında ağrı, ışığa karşı hassaslık ve uçuşmalar halinde belirti verir. Üveit, gözün arka kısmında yoğunsa, belirtiler çoğunlukla net görememe biçimindedir. Üveit görme merkezini kaplarsa ani görme azalması ve doku hasarına bağlı kalıcı görme kaybı meydana gelir. Merkezi bölgenin dışında oluşan üveitin belli başlı belirtileri;

Ön kısımda yer alan.

Ara kısımda olan.

Arka bölümde bulunan.

Ne şiddette olursa olsun üveit acil bir hastalıktır. Geç kalındığında rahatsızlık ilerler ve iltihap nedeniyle göz bebeğinde şekil bozuklukları, katarakt, göz tansiyonu artması türünde kalıcı yan etkiler ortaya çıkarabilir. Belirtiler başlayınca yapılacak ilk iş üveit konusunda deneyimli bir göz doktoruna muayene olmaktır. İlk muayene için geç kalınması görmenin kalıcı bir şekilde kaybına neden olabilir. Bazı üveit çeşitlerinin tipik görünümü vardır ve tanı hemen konulabilir. Bu durumlarda bile, gözün arka kısmının tutulması mevzu ise görmenin ne kadar tehdit edildiğinin anlaşılması ve tedavinin izlenmesi için anjiyografi, ultrasonografi, ERG benzeri ileri teknikler gerekli olabilir. Örneğin, ICG adı verilen (İndosiyan yeşili) bir boyayla yapılmış olan anjiyografiler şüpheli durumlarda rahatsızlık ile alakalı doğrudan tanıya götürücü veriler verebilmektedir. Daha sonra Romanologlar, göğüs rahatsızlıkları, cilt problemleri ve nöroloji uzmanlarıyla ortak araştırmalar yapılabilir. Behçet rahatsızlığı ağızda ve cinsel alanda tekrar eden "aft" halinde yaralar halinde gözlenebilen ve gözde üveit yapan bir hastalıktır. Ancak Behçet rahatsızlığı vücutta hemen tüm sistemleri tutabilen, eklem, büyük ve küçük damarlar, solunum, santral öfke sistemi ve sindirim sistemi organlarının tutulmasına yol açabilen daimî iltihaplı bir hastalıktır. Hastalığın bulgu ve belirtileri tutulum gösteren organlarda alevlenmeler halinde görülür ve birtakım belirtiler uzun süreli devam etse de kişiden kişiye değişen, lezyonların görülmediği ve bireyin şikâyet etmediği dönemlerde yaşanmaktadır.